Een vitaal beroep

Sinds enkele weken weten mijn collega’s en ik wat een vitaal beroep is. Met twee tot drie collega’s per dag op de werkvloer en de rest op hun eigen vloer, is het flink wennen. Vergaderen is gelukt dankzij ingewikkelde technologie die de meesten zich inmiddels eigen hebben gemaakt. Het werk staat bij ons niet stil. De afgelopen week bewezen Twitter en mond tot mond reclame hun nut. In één week kregen we evenveel aanmeldingen als in het pré-coronatijdperk in een maand.

Een greep uit de diverse hulpvragen. Acute geldnood, geen vervoer naar mijn thuisland, een klant die toch diensten eist, iemand die nu op onvergunde plekken is gaan werken en daar iets heel naars meemaakte, iemand die onderdak had bij een club totdat deze zijn deuren sloot, huiselijk geweld, m’n konijn mag niet mee de nachtopvang in. En oh ja, er zijn corona gerelateerde gezondheidsklachten. Een aantal dames en heren belt of appt vanuit huis de klachten aan ons door, compleet met foto’s en filmpjes. We verwijzen hen snel naar een arts bij hen in de buurt.

Daarnaast lopen de reguliere cliënttrajecten ook door. Iemand die kennelijk geen vitaal beroep heeft en zodoende over zeeën van tijd lijkt te beschikken, vindt het nu wel aardig om de meest vreselijke bedreigingen te uiten aan een dame en haar ook nog eens te intimideren vanaf zijn snorfiets. Gelukkig zijn daar hele fijne netwerkpartners die meedenken en -doen.

Intussen is er een fonds opgericht door sekswerkers voor sekswerkers. Dames en heren die door corona acuut inkomen verliezen, kunnen eenmalig 40 euro krijgen. Er zijn veel gegadigden die daarom naar onze huiskamer komen. Helaas neemt niet iedereen 1,5 meter afstand. Mijn collega heeft al de hele dag contact met twee dames die de weg niet kennen in Utrecht. Vijf minuten voor sluitingstijd zien we ze dan toch, slingerend op één fiets, aankomen. Gierend van de lach storten ze zich van de fiets en letterlijk in onze armen.

En continu gaat de telefoon. Terwijl mijn collega en ik de aanmeldingen proberen te structureren, krijg ik een aardige man aan de lijn. Hij is eigenaar van een club in de buurt van Utrecht en zoekt informatie voor zijn werknemers. Welke uitkering kan hoe en waar aangevraagd worden? Ik wil aanbieden dat de betreffende dames gewoon mogen langskomen in onze huiskamer als ze er niet uitkomen. Totdat ik hoor dat de aardige man 250 dames in dienst heeft. Gelukkig bevinden zijn clubs zich niet allemaal in ons werkgebied.

Intussen is het superfijn te merken hoe goed we kunnen samenwerken met netwerkpartners. Het lijkt wel of alle mensen met een vitaal beroep nog ietsje harder rennen dan normaal. We helpen cliënten en we helpen elkaar en op die manier is overwerken eigenlijk helemaal niet zo erg. Als ik foto’s en filmpjes van gezinnen in lock down elders op de wereld zie, ben ik blij dat ik nog af en toe naar m’n werk kan gaan.